'Zijn sterke 19-jarige organen hadden nog een leven te gaan'

Toen Joris op 19-jarige leeftijd door een ongeluk in coma raakte, bleef zijn moeder Nicole wekenlang hopen op herstel. Maar Joris werd niet meer wakker. Een jaar eerder had hij zich als orgaandonor geregistreerd. Die keuze gaf zijn familie troost in een periode van intens verdriet.

Zorg en aandacht voor Joris

Nicole leerde Joris kennen toen hij vijf jaar was. Ze vormden samen met zijn vader en zusje een nieuw gezin. “Joris had autisme en daardoor extra begeleiding nodig,” vertelt ze. “Hij had trage prikkelverwerking en moest continu worden aangestuurd. Ik besloot thuis te blijven om er voor hem te zijn.”

Een dag op het water loopt verkeerd af

Joris hield van water en werd lid van de Waterscouts. In het voorjaar van 2016 ging hij met de groep boten ophalen voor het nieuwe seizoen. Tijdens het zakken van het water in een sluis bij Nederasselt ging er iets mis. Joris kwam met zijn hoofd bekneld te zitten tussen de kajuit van de boot en de kademuur.

“Toen we hoorden dat hij naar het ziekenhuis was gebracht, begon een nachtmerrie,” zegt Nicole. “Het duurde zes lange uren voordat we hem mochten zien. Hij lag daar stil, met alleen een scheurtje in zijn oor. Maar hij had een schedelbasisfractuur. De artsen wisten niet wat de schade verder was.”

Wekenlang wachten en hopen

Nicole zat drie weken lang dag en nacht aan het bed van haar zoon. “Ik hield zijn hand vast en wachtte op een teken van leven. Maar dat kwam niet. Het voelde heel onwerkelijk.”

Er werd een datum vastgesteld waarop verbetering zichtbaar moest zijn. Maar dat gebeurde niet. “Toen vertelde de arts ons dat zijn situatie niet meer verenigbaar was met het leven. Dat was een enorme klap. Hoe moeilijk zijn toekomst misschien ook zou worden, we hadden hem zó graag terug gewild.”

Een bewuste keuze van Joris

Niet lang daarna werd orgaandonatie besproken. Nicole wist meteen wat Joris zou willen. “Een jaar eerder had hij een uitzending van Het Klokhuis over donatie gezien en zich geregistreerd als donor. Hij begreep heel goed wat dat betekende.”

De familie stond volledig achter zijn besluit. “We zijn zelf ook al jaren donor. We kregen goede uitleg over wat er zou gebeuren. Toen de beademing werd gestopt en hij werd opgehaald, was dat moeilijk. Maar we waren erop voorbereid.”

Nieuwe kansen voor vier mensen

Joris redde met zijn organen vier mensen: zijn longen, nieren en lever werden gedoneerd. “Dat gaf me troost,” zegt Nicole. “Hij had dat gewild. Zijn sterke 19-jarige organen hadden nog een leven te gaan.”

Ze kan zich goed inleven in de mensen die een orgaan kregen. “Ik weet hoe het voelt om hoop te hebben. En hoe groots het is als die hoop uitkomt. Dat hij dat voor iemand heeft kunnen betekenen, maakt me trots.”

Blijvende herinnering aan Joris

De impact van het ongeluk op de scoutinggroep was groot. “We hebben altijd goed contact gehouden. Ze voelden zich schuldig, terwijl ze er niets aan konden doen.”

Om Joris te herdenken is bij het clubhuis een bijzonder bankje geplaatst: met een gat erin waar een boom doorheen groeit. “Een beukenboom. Echt prachtig. Ik ga er vaak zitten met een thermoskannetje koffie.”

Op zijn verjaardag naar de sluis

Elk jaar op zijn verjaardag bezoeken ze de plek van het ongeluk. “In oktober zou hij 24 zijn geworden. We hangen dan blauwe Delphiniums op bij de sluis – die hadden we ook bij zijn uitvaart. Blauw is de kleur van water, en op het water voelde Joris zich thuis. Op die dag zijn we heel dicht bij hem.”